-
1 broń
- ni; fweapon; ( zbiorowo) arms (pl), (przen: środek) weaponbroń atomowa/chemiczna — nuclear/chemical weapons (pl)
broń palna — firearms (pl)
* * *f.1. (= narzędzie walki) weapon; (= często = broń palna) gun, firearm; ( zbiorowo) weapons, weaponry, arms; broń myśliwska hunting rifle l. rifles; broń przeciwpancerna anti-tank weapon l. gun; broń przeciwlotnicza anti-aircraft weapon l. gun; broń ręczna handgun; broń artyleryjska artillery piece, field gun, cannon; broń małokalibrowa small-caliber weapon; broń obosieczna double-edged sword; chwytać za broń take up arms; nosić broń carry arms; złożyć broń lay down (one's) arms; naładować broń load a gun; kaliber broni the caliber of a gun; wystąpić z bronią w ręku offer armed resistance; broń biała hand weapons; broń sieczna cutting weapon; broń palna firearm(s); broń automatyczna automatic weapon; broń krótka handgun; broń konwencjonalna conventional weapon; broń masowej zagłady weapon of mass destruction; broń biologiczna biological weapon; broń chemiczna chemical weapon; broń jądrowa l. nuklearna l. atomowa atomic l. nuclear weapon; broń termojądrowa thermonuclear weapon; zawieszenie broni armistice, truce; do nogi broń! order arms!; prezentuj broń! present arms!; bagnet na broń! fix bayonets!; towarzysze broni brothers in arms; wezwanie do broni call to arms; być pod bronią be mobilised; bez broni unarmed; prowadzić/trzymać kogoś pod bronią lead/keep sb at gunpoint; dać komuś broń do ręki przen. play into sb's hands; wytrącić komuś broń z ręki przen. take the wind out of sb's sails; pobić l. pokonać kogoś jego własną bronią przen. beat sb at his own game.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > broń
-
2 bro|ń
f sgt 1. (do ataku, obrony, zabijania) weapon; (zbiorowo) arms- z bronią w ręku armed- bez broni unarmed- skrzyżować broń to cross swords- magazyn broni an arsenal- wydać komuś broń to issue weapons to sb- załadować broń to load a weapon; (po strzale) to reload (a weapon)- chwycić za broń to take up arms- składać broń to lay down one’s arms- stać z bronią u nogi to be armed and ready- wytrącić komuś broń z ręki pot. to leave sb without a leg to stand on- zawieszenie broni a ceasefire, a truce- rzuć broń! throw down your weapon!- na ramię broń! shoulder arms!- prezentuj broń! present arms!2. (formacja) arm 3. przen. weapon przen.- kłamstwo to niebezpieczna broń lies are a dangerous weapon- □ broń bakteriologiczna bacteriological weapons- broń biała cold steel- broń długa machine gun- broń krótka small arms- broń masowego rażenia a. masowej zagłady weapons of mass destructionThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bro|ń
-
3 szpa|da
f 1. Hist. (broń biała) sword- upadł pchnięty szpadą pierced by the sword, he fell2. Sport (broń, konkurencja) épée■ skrzyżować z kimś szpady to cross swords with sbThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > szpa|da
-
4 sztyle|t
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > sztyle|t
-
5 biały
1. comp; bielszy; adjbiały kruk — (przen) collector's item
biały jak kreda/ściana — (as) white as a sheet/ghost
2. mmalować (pomalować perf) coś na biało — to paint sth white
- biali* * *a.1. ( liczne znaczenia przenośne i idiomatyczne) white; biały jak śnieg (as) white as (fresh-driven) snow; biały człowiek white man, Caucasian; do białego rana till the break of day; białe noce white nights ( in northern countries); białe mięso white meat; białe pieczywo l. biały chleb white bread; biały ryż white rice; białe wino white wine; biała kawa white coffee; biały mróz hoarfrost; biała flaga white flag; Orzeł Biały ( w polskim godle narodowym) the White Eagle; Biały Dom the White House; biała substancja anat. white matter; biała krwinka l. ciałko krwi fizj. white blood cell, leukocyte; biała rasa antrop. the Caucasian race; biała flota żegl. river craft; biały karzeł astron. white dwarf; topola biała bot. white poplar ( Populus alba); biały niedźwiedź zool. polar bear ( Ursus maritimus); wal biały zool. white whale, beluga ( Delphinapterus leucas); biała gorączka pot. white fever; białe szaleństwo żart. (= sporty zimowe) white madness; biały taniec dance where the women ask the men; biały kruk przen. rara avis, rarity, curio; biały murzyn iron. white slave; biała plama na mapie unchartered territory; w biały dzień in broad daylight; czarno na białym black on white.2. (= czysty) clean, blank; biała karta blank sheet.4. biały wiersz lit. blank verse.mp( o człowieku zaliczanym do rasy białej) white, Caucasian.mipl. szachy, warcaby (= gracz grający białymi bierkami) White.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > biały
См. также в других словарях:
broń — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. broni; lm M. bronie {{/stl 8}}{{stl 7}} rodzaj wojsk, typ formacji zbrojnej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Służyć w broni podwodnej, pancernej. Taktyka, korpus oficerski broni pancernej. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
broń — ż V, DCMs. broni; lm M. bronie, D. broni 1. zwykle blm «narzędzie walki, każda rzecz służąca do obrony własnej lub do rażenia nieprzyjaciela; oręż» Broń myśliwska, sportowa, wojskowa. Broń przeciwlotnicza, przeciwpancerna. Broń ręczna,… … Słownik języka polskiego
biała broń — {{/stl 13}}{{stl 7}} broń sieczna, kłująca, np. szabla, bagnet, w przeciwieństwie do broni palnej {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
miecznik — m III, DB. a, N. miecznikkiem 1. lm M. owie a. miecznikicy, DB. ów hist. «w Polsce do XVI w. urzędnik dworski noszący miecz przed panującym; później szlachcic sprawujący tytularny (często honorowy) urząd ziemski» 2. lm M. miecznikicy, DB. ów hist … Słownik języka polskiego
mieczyk — m III, D. a, N. mieczykkiem; lm M. i 1. «mały miecz broń biała» Krótki, ostry mieczyk. 2. «Gladiolus, roślina z rodziny kosaćcowatych, o wydłużonych, mieczowatych liściach i dużych, barwnych, grzbiecistych kwiatach; rośnie w kilkudziesięciu… … Słownik języka polskiego
płatnerz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) hist. «rzemieślnik wyrabiający zbroje, tarcze i hełmy z płyt metalowych, także broń białą» Cech płatnerzy. ‹niem.› … Słownik języka polskiego
rapier — m IV, D. a ( u), Ms. rapierpierze; lm M. y «broń biała o długiej, obosiecznej klindze oraz rękojeści z koszem, zwykle ażurowym, osłaniającym dłoń; przeznaczona do kłucia, używana w Europie w wiekach XVI i XVII» Walczyć na rapiery. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
sztylecik — m III, D. a, N. sztylecikkiem; lm M. i «mały sztylet broń biała» Sztylecik z kościaną rękojeścią … Słownik języka polskiego
sztylet — m IV, D. u, Ms. sztyletecie; lm M. y 1. «krótka, kłująca broń biała mająca cienkie, ostro zakończone, proste ostrze o przekroju trójkątnym» Pchnąć, przebić sztyletem. 2. druk. «narzędzie zecerskie w postaci grubej igły stalowej osadzonej w… … Słownik języka polskiego
miecz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. a; lm D. y || ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} broń biała, zwykle obosieczna o prostej rękojeści i szerokim ostrzu, używana od epoki brązu do XVI w. : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rapier — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a || rzad. u, Mc. rapiererze {{/stl 8}}{{stl 7}} broń biała o długiej, prostej i wąskiej głowni oraz rękojeści z koszem, zwykle ażurowym, osłaniającym dłoń, przeznaczona do kłucia, używana w Europie w XVI i XVII… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
